Шундай қилиб, Мисрлик одам Довудга йўл кўрсатиб кетди. Босқинчилар дала бўйлаб тарқалиб, Филист ва Яҳудо ерларидан талон–тарож қилиб келган мўл–кўл ўлжаларини еб–ичиб, хурсандчилик қилишаётган эди.
Қўрқув ила Эгамизга сажда қилинг! Ваҳима ила тавба қилинг!
Бу халқни Сен кўпайтиргансан, Уларга кўп шодлик ато қилгансан. Ҳосил вақтидаги мамнунлик каби, Ўлжаларин бўлишиб олган пайтдаги каби, Улар ҳузурингда қувончга тўлган.
Айтган ҳар бир сўзингга ташна эдим. Сўзларингдан шодланар эдим, Сўзларинг дилимга қувонч бағишлар эди. Зеро, мен Сенга тегишлиман, Эй Парвардигори Олам — Эгамиз.