Мадад сўраб, силлам қуриди, Томоқларим қақраб кетди, Эй Худойим, Сени кутиб, кўз нурим сўнди.
Нажотингни кутиб, жоним адо бўлмоқда, Сенинг каломингдан умид қилмоқдаман.
Ваъдаларингни кутиб, кўзимнинг нури сўнади, “Қачон менга тасалли берасан?” дея сўрайман.