Илёс халқнинг рўпарасига чиқиб, уларга танбеҳ берди: — Қачонгача икки кеманинг учини тутиб юрасизлар?! Агар Эгамиз Худо бўлса, Унга эргашинглар. Борди–ю, Баал Худо бўлса, унга сажда қилинглар. Халқдан садо чиқмади.
Йўқолинглар кўзимдан ҳаммангиз, эй бадкирдорлар! Нола–йиғиларимни Эгам эшитди.
Сохта худоларни иззатлаганларга Мен нафратимни сочаман. Эй Эгам, мен Сенга умид боғлайман.
Терс ишларни рад қиламан, Ёмонлик мендан узоқ бўлади.
Амрларингдан лаззат топаман, Мен амрларингни севаман.
У Худога таянмагани учун ҳаётида беқарор, ўзгарувчан бўлади.