Ҳа, Мен Йизрилни Ўзим учун бу юртга ўтқазаман. Лўруҳамога, яъни «Раҳмдан бебаҳра» деганга раҳм қиламан, Лўёмини, яъни «Халқим эмас» деганни «Ўз халқим» деб атайман. У эса «Худойим» деб чақирар Мени.”
— Сизлар тинчликда уруғларингизни экасизлар. Токларингиз серҳосил бўлади. Ер ҳосил беради, осмондан шудринг тушади. Сизларни Мен мана шулар билан баракалайман.
Мен чўпон каби ҳуштак чалиб, Ўз халқимни йиғаман, Ахир, Мен уларни қутқарганман. Олдин улар қанча бўлган бўлсалар, Уларнинг сони яна шунча бўлади.