“Эй инсон, бу одамлар бутларга кўнгил қўйганлар, гуноҳ уларнинг бошига ҳалокат келтиради. Шундай экан, Менга маслаҳат солишларига қандай йўл қўяй?!
Эй Исроил халқи, сизлар Менинг сурувим, яйловимдаги қўйларимсизлар, Мен эса сизнинг Худойингизман. Эгамиз Раббийнинг каломи шудир.»”
Эй Ёқуб насли, Мен сизларни албатта йиғаман, Эй Исроилнинг омон қолганлари, Мен сизларни тўплаб оламан. Қўрадаги қўйлардай, яйловдаги сурувдай, Сизларни Мен бир жойга йиғаман. Ўшанда юртингиз одамларга тўлиб–тошади.
Эй сурувни тарк этадиган қадрсиз чўпоним, Ҳолингга вой! Қилич сенинг қўлингни чопиб, Ўнг кўзингни ўйиб ташласин! Сенинг қўлинг бутунлай қуриб қолсин, Ўнг кўзинг кўр бўлсин!”