Ә сәгать ѳчләр тирәсендә Гайсә каты тавыш белән:– Эли, Эли, лема сабахтани? – ягъни: «Әй, Аллаһым, әй, Аллаһым! Нигә Син Мине ташладың?» – дип кычкырды.
Гайсә аларга әйтте:– Минем ризыгым – Мине Җибәрүченең ихтыярын үтәү һәм Аның эшен тѳгәлләү.
Мин Үземнән Үзем бернәрсә эшли алмыйм. Ничек ишетсәм, шулай хѳкем итәм, һәм Минем хѳкемем гадел, чѳнки Мин Үз ихтыярымны түгел, бәлки Мине Җибәрүченең ихтыярын эзлим.
чѳнки Мин Үз ихтыярымны түгел, бәлки Мине җибәргән Атам ихтыярын башкару ѳчен күктән иңдем.
Мин хѳкем итсәм дә, Минем хѳкемем хак, чѳнки Мин Үзем генә түгел, Мине җибәрүче Ата белән бергә Мин.