Книга От Иоанна Cтих 1 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

От Иоанна Яңа Гаһед

Яңа Гаһед

От Матфея

От Марка

От Луки

От Иоанна

Деяния

К Римлянам

1. Коринфянам

2. Коринфянам

К Галатам

К Ефесянам

К Филиппийцам

К Колоссянам

1. Фессалоникийцам

2. Фессалоникийцам

1. Тимофею

2. Тимофею

К Титу

К Филимону

К Евреям

Иакова

1. Петра

2. Петра

1. Иоанна

2. Иоанна

3. Иоанна

Иуды

Откровение

← Предыдущая

От Иоанна

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21

Гайсә Зәйтүн тавына китте.

Параллельные места

От Луки 21:37

Кѳндезләрен Гайсә Аллаһы Йортында ѳйрәтә, ә кич җиткәч, аннан китеп, тѳннәрен Зәйтүн тавы дип аталган тауда үткәрә иде.

Иртә белән Ул яңадан Аллаһы Йортына килде һәм Аның янына күп халык җыелды. Ул, утырып, аларны ѳйрәтә башлады.

Шулчак канунчылар һәм фарисейләр, уйнашлыкта тотылган бер хатынны алып килеп, уртага бастырып куйдылар

һәм Гайсәгә:– Остаз! Бу хатын зина кылганда тотылды.

Канунда Муса мондыйларны ташлар атып үтерергә әмер бирә, ә Син нәрсә әйтерсең? – диделәр.

Алар моны, Гайсәне сынау ѳчен, Аны гаепләргә берәр сылтау табарбыз, дигән уй белән әйттеләр. Әмма Гайсә, чүгәләп, бармагы белән җиргә яза башлады.

Ләкин алар сорауларын кабат биргәнгә, Ул торып басты һәм аларга:– Сезнең кайсыгыз гѳнаһсыз, шул башлап аңа таш атсын, – диде.

Һәм, тагын чүгәләп, җиргә язуын дәвам итте.

Алар исә, моны ишеткәч, ѳлкәннәреннән башлап бер-бер артлы чыгып киттеләр. Гайсә уртада басып торган хатын белән генә калды.

Гайсә торып басып:– Сеңлем! Кайда алар? Сине беркем дә хѳкем итмәдеме? – дип сорады.

Хатын исә:– Беркем дә, Әфәндем! – диде.Гайсә аңа:– Мин дә сине хѳкем итмим: бар, башка гѳнаһ кылма, – диде.]

Гайсә тагын халыкка сѳйләде. Ул:– Мин – дѳньяга яктылык. Минем артымнан баручы караңгылыкта йѳрмәячәк, бәлки аның тормыш бирүче яктылыгы булачак, – дип әйтте.

Шуннан соң фарисейләр Аңа:– Син Үзең хакында Үзең шаһитлек бирәсең, Синең шаһитлегең хак түгел, – диделәр.

Гайсә исә аларга:– Мин Үзем хакында Үзем шаһитлек бирсәм дә, Минем шаһитлегем хак, чѳнки кайдан килеп кая баруымны беләм, ә сез Минем кайдан килеп кая баруымны белмисез.

Сез кешеләр үлчәме буенча хѳкем итәсез, ә Мин беркемне дә хѳкем итмим.

Мин хѳкем итсәм дә, Минем хѳкемем хак, чѳнки Мин Үзем генә түгел, Мине җибәрүче Ата белән бергә Мин.

Сезнең кануныгызда да: «Ике кешенең шаһитлеге хак», – дип язылган.

Мин Үзем хакында Үзем шаһитлек бирәм һәм Минем хакта Мине җибәргән Ата шаһитлек бирә, – дип җавап бирде.

Шуннан соң Гайсәдән:– Кайда Синең атаң? – дип сорадылар.Гайсә:– Сез Мине дә, Атамны да белмисез. Әгәр Мине белсәгез, Атамны да белер идегез, – диде.

Гайсә бу сүзләрне Аллаһы Йортында ѳйрәткәндә сәдака сандыгы янында әйтте. Берсе дә Аңа кул тидермәде, чѳнки Аның вакыты әле килеп җитмәгән иде.

Гайсә аларга янә:– Мин китәм. Сез Мине эзләрсез. Сез үз гѳнаһыгыз белән үләрсез. Мин китәчәк урынга сез килә алмассыз, – дип әйтте.

Яһүдләр:– Ул Үзен Үзе үтерәчәк микәнни? Чѳнки: «Мин китәчәк урынга сез килә алмассыз», – ди бит, – диештеләр.

Ул аларга:– Сез түбәннән, Мин югарыдан. Сез бу дѳньяныкы, Мин бу дѳньяныкы түгел, – диде.

– Сез Минем мәңге бар икәнемә ышанмасагыз, үз гѳнаһларыгыз белән үләрсез. Шуңа күрә Мин сезгә: «Сез гѳнаһларыгыз белән үләрсез», – дидем.

Шуннан соң Гайсәдән:– Кем соң Син? – дип сорадылар.– Мин сезгә Үземнең кемлегемне инде күптән әйтәм, – диде аларга Гайсә. –

Сезнең хакта күп сѳйләп, сезне хѳкем итә алыр идем. Әмма Мине Җибәрүче хак, һәм Аннан нәрсә ишетсәм, Мин дѳньяга шуны сѳйлим.

Алар Гайсәнең Ата хакында сѳйләвен аңламадылар.

Гайсә аларга әйтте:– Сез Адәм Улын күтәргәч, Минем мәңге бар икәнемне һәм Үзлегемнән һичнәрсә эшләмәвемне, бәлки, Атам ничек ѳйрәткән булса, шулай сѳйләвемне белерсез.

Мине Җибәрүче Минем белән. Атам Мине ялгыз калдырмады, чѳнки Мин һәрвакыт Ул теләгән эшләрне генә эшлим.

Ул шушы сүзләрне сѳйләгән чакта күпләр Аңа иман китерделәр.

Гайсә Үзенә иман китергән яһүдләргә:– Минем сүзләремне тотсагыз, чыннан да Минем шәкертләрем булырсыз.

Хакыйкатьне белерсез һәм хакыйкать сезне ирекле итәр, – дип әйтте.

– Без Ибраһим нәселеннән, – диделәр алар Аңа, – һәм беркайчан да һичкемнең дә колы булмадык. Ничек соң Син: «Ирекле булырсыз», – дисең?

– Сезгә хак сүз әйтәм: гѳнаһ кылучы һәркем – гѳнаһ колы.

Кол ѳйдә мәңге тормый, ә атаның улы анда мәңге тора.

Шулай итеп, Улы сезне ирекле итсә, сез чын мәгънәсендә ирекле булачаксыз.

Мин сезнең Ибраһим нәселеннән булуыгызны беләм, әмма, Минем сүзләремә сездә урын булмаганга күрә, сез Мине үтерергә йѳрисез.

Мин Атам янында күргәннәрем хакында сѳйлим, ә сез үз атагыз янында ишеткәннәрне эшлисез, – диде аларга Гайсә.

Алар, җавап биреп:– Безнең атабыз – Ибраһим, – диделәр.Гайсә аларга әйтте:– Сез Ибраһим балалары булсагыз, Ибраһим эшләрен эшләр идегез.

Ә хәзер Мине, Аллаһыдан ишеткән хакыйкатьне сѳйләгән Бәндәне, үтерергә йѳрисез. Ибраһим алай эшләмәде.

Сез үз атагызның эшләрен эшлисез.Алар Аңа:– Без уйнаштан тумаган, безнең Атабыз бер генә: Ул – Аллаһы, – диделәр.

Гайсә аларга әйтте:– Атагыз Аллаһы булса, сез Мине яратыр идегез, чѳнки Мин Аллаһыдан килдем. Мин Үзлегемнән килмәдем, Мине Ул җибәрде.

Ни ѳчен сез Мин сѳйләгәннәрне аңламыйсыз? Чѳнки сез Минем сүземне тыңлый алмыйсыз.

Сезнең атагыз – иблис, һәм сез атагызның теләкләрен үтәргә телисез. Ул баштан ук кеше үтерүче булып, хакыйкатьне тотмады һәм хәзер дә тотмый, чѳнки аңарда хакыйкать юк. Ул, ялган сѳйләгән вакытта, үзенекен сѳйли, чѳнки ул – ялганчы һәм ялганның атасы.

Ә сез, Мин хакыйкатьне сѳйләгәнгә күрә, Минем сүзләремә ышанмыйсыз.

Минем гѳнаһта гаепле булуымны кайсыгыз исбат итә алыр? Әгәр хакыйкатьне сѳйлим икән, ни ѳчен Минем сүзләремә ышанмыйсыз?

Кем Аллаһыдан булса, ул Аллаһы сүзләрен тыңлар; ә сез, Аллаһыдан булмаганга күрә, тыңламыйсыз.

Моңа яһүдләр:– Син самареяле, Синең эчеңдә җен бар, – әллә бу дѳрес түгелме? – диделәр.

Гайсә җавап бирде:– Миндә җен юк. Мин Атамны хѳрмәт итәм, ә сез Мине хур итәсез.

Хәер, Мин Үземә дан эзләмим, ә эзләүче башка Берәү бар һәм Ул хѳкем итә.

Сезгә хак сүз әйтәм: кем Минем сүземне тота, ул һичкайчан үлем күрмәячәк.

Яһүдләр Аңа:– Менә хәзер Синдә җен барлыгына һич шигебез калмады: Ибраһим да, пәйгамбәрләр дә үлгәннәр, ә Син: «Кем Минем сүземне тота, ул беркайчан да вафат булмас», – дисең.

Син атабыз Ибраһимнан да бѳегрәкме? Ул үлгән, пәйгамбәрләр дә үлгәннәр. Син Үзеңне кем дип саныйсың?

Гайсә җавап бирде:– Үземне Үзем данлыйм икән, Минем даным буш булыр. Сез «Аллаһыбыз» дип атаган Атам Мине данлый.

Сез Аны белмисез, ә Мин Аны беләм. Аны белмим дисәм, сезнең кебек ялганчы булыр идем; әмма Мин Аны беләм һәм Аның сүзен тотам.

Сезнең атагыз Ибраһим Минем кѳнемне күрәчәгенә шатланды. Ул аны күреп куанды.

Яһүдләр Аның бу сүзләренә:– Сиңа әле илле яшь тә юк, ә Син Ибраһимны күрдеңме? – диделәр.

Гайсә аларга әйтте:– Сезгә хак сүз әйтәм: Ибраһим булганга кадәр Мин бар.

Шул чакта алар, Аңа ыргыту ѳчен, кулларына ташлар алдылар, әмма Гайсә, яшеренеп, Аллаһы Йортыннан чыгып китте.

← Предыдущая

От Иоанна

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21

Выбор основного перевода