Мени урганларга кифтимни очдим, Соқолимни юлганларга юзимни тутдим, Ҳақорат, тупуришлардан юзимни яширмадим.
Эгам Раббий менга мадад беради, Шу боис мен ҳеч шарманда бўлмадим. Азобларга бардош беришга қарор қилдим, Биламан, шарманда бўлмайман.
Мени оқлайдиган яқинимдадир, Мен билан даъволашадиган ким, юзлашайлик–чи! Қани рақибларим? Менга қарши чиқсин!
Уларнинг меҳнати беҳуда кетмайди, Насллари бахтсизликка мубтало бўлмайди. Улар Мен, Эгасидан барака топган халқдир, Уларнинг авлодига ҳам Мен барака бераман.