Книга Матто Cтих 36 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Матто Yangi Ahd

Eski Ahd

Ибтидо

Чиқиш

Левилар

Саҳрода

Қонунлар

Ёшуа

Ҳакамлар

Рут

1 Шоҳлар

2 Шоҳлар

3 Шоҳлар

4 Шоҳлар

1 Солномалар

2 Солномалар

Эзра

Нахимиё

Эстер

Аюб

Забур

Ҳикматлар

Воиз

Қўшиқ

Ишаё

Еремиё

Марсия

Ҳизқиёл

Дониёр

Хўшея

Йўэл

Амос

Ободиё

Юнус

Михо

Нохум

Хабаққуқ

Зафаниё

Хаггей

Закариё

Малаки

Yangi Ahd

Матто

Марк

Луқо

Юҳанно

Ҳаворийлар

Ёқуб

1 Бутрус

2 Бутрус

1 Юҳанно

2 Юҳанно

3 Юҳанно

Яҳудо

Римликлар

1 Коринфликлар

2 Коринфликлар

Галатияликлар

Эфесликлар

Филиппиликлар

Колосаликлар

1 Салоникаликлар

2 Салоникаликлар

1 Тимўтий

2 Тимўтий

Титус

Филимўн

Ибронийлар

Ваҳий

← Предыдущая

Матто

Следующая →

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28

Исо билан шогирдлари Қуддусга яқинлашиб, Зайтун тоғи этагидаги Байтфагия қишлоғига етиб келишганда, Исо икки шогирдига деди:

— Анави қишлоққа боринглар. У ерга боришингиз биланоқ, боғлаб қўйилган эшакни ва ёнидаги хўтикни кўрасизлар. Уларни ечиб, Менинг олдимга олиб келинглар.

Агар кимдир сизга бирон нима деса, “Булар Раббимиз Масиҳга керак. У дарҳол буларни қайтариб юборади”, деб айтинглар.

Бу воқеа пайғамбарнинг айтган қуйидаги сўзлари бажо бўлиши учун юз берган эди:

“Қуддус халқига айтинг: Мана Шоҳингиз келяпти. Камтариндир Шоҳингиз, У эшакнинг устида, Ҳа, эшакнинг боласини — Хўтикни миниб келяпти.”

Шогирдлар бориб, Исо уларга буюрганидай қилишди.

Улар эшак билан хўтикни Исонинг олдига олиб келишди. Эшак ва хўтик устига тўнларини ташлашди, Исо хўтикка минди.

Бир талай оломон тўнларини йўлга пойандоз қилди. Баъзилари эса дарахт шохларини кесиб, йўлга тўшадилар.

Олдинда ва орқада юраётган оломон шундай деб ҳайқирарди: “Довуд Ўғлига тасанно! Эгамиз номидан келаётган Инсон барака топсин! Фалак тоқида Унга тасанно ўқилсин!”

Исо Қуддусга кириб келганда, бутун шаҳар: “Бу ким бўлди?” деб ғимирлаб қолди.

Оломон эса шундай деб жавоб берарди: “У Жалиланинг Носира шаҳридан бўлган Исо пайғамбар!”

Исо Маъбадга кириб, ичкарида олди–сотди қилаётган ҳаммани қувиб чиқарди. Саррофларнинг хонтахталарини ва каптар сотувчиларнинг курсиларини ағдариб юборди.

Исо уларга шундай деди: — “Менинг уйим, ибодат уйи деб аталади”, деб Тавротда ёзилган–ку! Сизлар эса Худонинг уйини қароқчилар уясига айлантириб юборибсизлар!

Маъбадда Исонинг олдига кўрлар ва чўлоқлар келди. Исо уларга шифо берди.

Бош руҳонийлар билан Таврот тафсирчилари Исонинг қилаётган ажойиб ишларини кўриб ва Маъбаддаги болаларнинг: “Довуд Ўғлига тасанно!” деб ҳайқираётганини эшитиб, қаттиқ ғазабландилар.

— Уларнинг нима деяётганларини эшитяпсанми? — дедилар Унга. — Ҳа, эшитяпман! — деб жавоб берди Исо. — Наҳотки сизлар: “Сен болалар ва чақалоқларга мадҳия айтишни ўргатдинг” деган сўзларни ҳеч қачон ўқимаган бўлсангиз?

Сўнг Исо уларни тарк этиб, Қуддусдан чиқиб кетди. У Байтания қишлоғига бориб, у ерда тунаб қолди.

Эрталаб Исо шаҳарга қайтиб келаётганда оч эди.

Йўл четида бир анжир дарахтини кўриб, унинг ёнига борди. Исо барглардан бошқа ҳеч нарса топмай, дарахтга: — Бундан буён сенда асло мева бўлмасин! — деди. Анжир дарахти шу заҳоти қуриб қолди.

Шогирдлар буни кўриб: — Қандай қилиб анжир дарахти дарров қуриб қолди? — деб ҳайрон бўлдилар.

Исо уларга шундай деди: — Сизларга чинини айтайин, агар шубҳаланмай ишонсангиз, нафақат анжир дарахтини шу кўйга сола оласиз, балки мана бу тоққа: “Қўпорилиб, денгизга отил”, — десангиз, айтганингиз бўлади.

Ишонинг, шунда ибодатда нимаики сўрасангиз, оласиз.

Исо Маъбадга кириб таълим бераётганда, бош руҳонийлар ва халқ йўлбошчилари Унинг олдига келиб, савол бердилар: — Сиз бу ишларни қандай ҳокимият билан қиляпсиз? Бу ҳокимиятни Сизга ким берган?

Исо уларга шундай жавоб берди: — Мен ҳам сизларга бир савол берайин. Агар Менга жавоб берсангизлар, Мен ҳам бу ишларни қандай ҳокимият билан қилаётганимни сизларга айтаман.

Яҳё халқни сувга чўмдириш ҳуқуқини Худодан олганмиди ёки инсонданми? Улар эса ўзаро мулоҳаза юритдилар: — Агар: “Худодан”, — десак, У: “Нега Яҳёга ишонмадингизлар?” — дейди.

Агар: “Инсондан”, — десак, халқдан қўрқамиз, чунки ҳамма Яҳёни пайғамбар деб ҳисоблайди.

Шундай қилиб, улар Исога: — Билмаймиз, — деб жавоб бердилар. Исо уларга деди: — Ундай бўлса, Мен ҳам бу ишларни қайси ҳокимият билан қилаётганимни сизларга айтмайман.

Сўнг Исо уларга деди: “Сизлар мана бунга нима дейсизлар? Бир одамнинг икки ўғли бор экан. У катта ўғлининг ёнига келиб: — Ўғлим, бор, бугун узумзорда ишла, — дебди.

— Бормайман! — дебди ўғил. Аммо кейин айтган гапига пушаймон бўлиб, борибди.

Ота кенжа ўғлининг олдига бориб, ўша гапини айтибди. Бу ўғил: — Бўпти, бораман, ота, — дебди, аммо бормабди.

Икковидан қайси бири отасининг хоҳишини бажарди?” “Биринчиси”, — деб жавоб берди улар. Исо уларга: “Сизларга чинини айтайин, — деди. — Солиқчилар билан фоҳишалар Худонинг Шоҳлигига сизлардан олдин кириб борадилар.

Чунки Яҳё чўмдирувчи сизнинг олдингизга тўғри йўлни кўрсатгани келди, аммо сизлар унга ишонмадингизлар. Солиқчилар билан фоҳишалар эса ишонишди. Сизлар буни кўриб туриб ҳам пушаймон бўлмадингизлар, ишонмадингизлар.

Энди бошқа бир масални эшитинглар: бир ер эгаси бор экан. У узумзор барпо қилибди. Атроф–теварагини девор билан ўраб, узум сиқиш чуқурини қазибди, кузатув минорасини қурибди. Кейин узумзорни боғбонларга ижарага бериб, ўзи сафарга кетибди.

Йиғим–терим мавсумида хўжайин: «Ҳосилдан менга тегишли улушни олиб келинглар», деб хизматкорларини боғбонлар олдига юборибди.

Боғбонлар эса унинг хизматкорларини тутиб олишибди, бирини уриб, бирини ўлдириб, бошқа бирини эса тошбўрон қилишибди.

Шундан кейин у олдингидан кўпроқ хизматкорларини боғбонлар олдига жўнатибди. Боғбонлар эса улар билан ҳам худди шундай қилишибди.

Параллельные места

Матто 22:4

Шоҳ яна бошқа хизматкорларини юбориб, шундай дебди: — Таклиф этилганларга айтинглар: мен зиёфат дастурхонини тайёрлаб қўйдим, буқаю бўрдоқиларим сўйилди, ҳаммаси тайёр. Тўйга келаверинглар!

Охирида узумзор эгаси: — Ўғлимни албатта ҳурмат этадилар, — деб боғбонлар олдига ўз ўғлини юборибди.

Аммо боғбонлар унинг ўғлини кўрганларида бир–бирига: — Бу меросхўр–ку! Келинглар, уни ўлдириб, меросига эга бўлайлик, — дейишибди.

Уни тутиб, узумзордан ташқарига чиқариб, ўлдиришибди.

Хўш, сизнингча, узумзорнинг эгаси қайтиб келганда, у боғбонларни нима қилади?”

“У бу ярамасларни шафқатсизларча ўлдиради, — деб жавоб берди улар. — Узумзорни эса бошқа боғбонларга ижарага беради. Бу боғбонлар узум ҳосилини унга ўз вақтида беришади.”

Исо уларга деди: “Наҳотки сизлар Муқаддас битиклардаги шу сўзларни ҳеч ўқимаган бўлсангиз: «Бинокорлар рад этган тош Бинонинг тамал тоши бўлди. Бу Эгамизнинг қилган ишидир, Кўз олдимиздаги ажойиботдир.»

Шунинг учун сизларга айтаман: Худонинг Шоҳлиги сизлардан тортиб олинади ва Шоҳлик учун ҳосил етиштирадиган одамларга берилади.

Ким бу тамал тошига йиқилса, парча–парча бўлади. Тош кимнинг устига тушса, уни эзиб юборади.”

Бош руҳонийлар ва фарзийлар бу масални эшитиб, Исо улар ҳақида гапирганини тушундилар.

Уни ҳибсга олмоқчи бўлдилар, аммо халқдан қўрқдилар. Чунки халқ Исони пайғамбар деб билар эди.

← Предыдущая

Матто

Следующая →

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28

Выбор основного перевода