Мана, ҳунарманд одам Тилла устасига далда беради. Мисгар: «Ҳа, яхши чиқди», деб Темирчига далда беради. Йиқилиб тушмасин деб, бутни михлаб қўяди.
Халқларнинг удумлари беҳуда! Улар ўрмондан дарахт кесади, Ҳунарманд болтаси билан унга шакл бериб,
Кумушу олтин билан безатади. Йиқилиб кетмасин дея, мих билан маҳкамлайди,
Бутлари полиздаги қўриқчиларга ўхшайди. Улар гапира олмайди. Уларни кўтариб юриш керак бўлади, Ўзлари юра олмайди. Улардан қўрқманглар, Уларнинг қўлидан ҳеч қандай ёмонлик келмайди, Яхшилик ҳам қила олмайди.”