Кинәт алар алдына Гайсә Үзе килеп чыкты.– Иминлек сезгә! – диде Ул.Алар Гайсә янына килеп, Аның аякларын кочаклап, Аның алдында тезләнделәр.
– Филип, Мин никадәр вакыт сезнең белән бергә булып та син Мине белмисеңме? – диде Гайсә. – Мине күргән кеше Атаны да күргән була. Ничек инде син: «Безгә Атаны күрсәт», – дисең?
Гайсә аңа:– Мәрьям! – диде.Ә ул әйләнеп карап, яһүдчә:– Раббуни! – дип әйтте. (Раббуни – Остаз дигәнне аңлата.)
Гайсә аңа:– Миңа кагылма, чѳнки Мин әле Атам янына күтәрелмәдем. Туганнарым янына кайтып әйт: «Мин Үземнең Атам һәм сезнең Атагыз янына, Үземнең Аллаһым һәм сезнең Аллаһыгыз янына күтәреләм», – диде.
Шунда Томас Аңа җавап биреп:– Минем Раббым һәм Аллаһым! – диде.