Книга От Иоанна Cтих 15 | Параллельные места

Халыкны җибәргәч, аулакта дога кылырга дип, Гайсә тауга менде. Кич җиткәч, Ул анда ялгызы булды. Аннан киткәч, Гайсә Гәлиләя диңгезе яры буйлап барды. Ул тауга менеп утырды. Халык белән саубуллашкач, Ул дога кылыр ѳчен тауга менде. Шул кѳннәрдә Гайсә дога кылу ѳчен тауга менде һәм тѳн буе Аллаһыга дога кылды. – Минем Патшалыгым бу дѳньяныкы түгел. Әгәр Патшалыгым бу дѳньяныкы булса, хезмәтчеләрем яһүдләр кулына тапшырылмавым ѳчен кѳрәшкән булырлар иде, әмма Минем Патшалыгым бу дѳньяныкы түгел, – дип җавап бирде Гайсә.

Кич җиткәч, Гайсәнең шәкертләре диңгез буена тѳштеләр дә,

кѳймәгә утырып, диңгезнең аръягына, Кәпәрнаумга таба йѳзеп киттеләр. Караңгы тѳште, ә Гайсә исә һаман күренмәде.

Диңгездә каты җил купканлыктан, дулкыннар кѳчәйде.

Биш-алты чакрым чамасы киткәннән соң, су ѳстеннән атлап кѳймәгә якынлашып килүче Гайсәне күреп, куркып калдылар.

Әмма Гайсә аларга:– Бу – Мин! Курыкмагыз! – диде.

Алар Аны кѳймәгә алырга теләделәр, ләкин нәкъ шул чакта кѳймә алар бара торган ярга килеп туктады.

Икенче кѳнне дә халык диңгез ярында тора иде әле. Алар анда бер генә кѳймә булуын, ул кѳймәгә шәкертләрнең генә утырып китүен, ә Гайсәнең анда утырмаганын күргәннәр иде.

Кешеләр Раббы шѳкрана итеп биргән икмәкне ашаган урынга Тибериас шәһәреннән башка кѳймәләр дә килеп туктадылар.

Шулай итеп, Гайсәнең дә, Аның шәкертләренең дә анда юклыгын күргәч, халык, кѳймәләргә утырып, Кәпәрнаумга Гайсәне эзләргә китте.

Аны диңгезнең аръягында эзләп тапкач:– Остаз! Син монда кайчан килдең? – дип сорадылар.

Гайсә аларга:– Сезгә хак сүз әйтәм: сез Мине могҗизалы галәмәтләр күргәнгә түгел, бәлки туйганчы икмәк ашаганга эзлисез.

Фани ризык ѳчен түгел, бәлки мәңгелек тормыш бирә торган ризык ѳчен тырышыгыз. Аны сезгә Адәм Улы бирәчәк, чѳнки Аллаһы Ата, Аны хуплап, Үзенең тамгасын салды, – диде.