Биш кѳннән баш рухани Һанани аксакаллар белән һәм канун буенча белгеч булган Тертул атлы бер кеше белән Кайсариягә килде. Алар идарәче янына Паулга гаеп ташлау ѳчен килделәр.
– Мѳхтәрәм Филикес! Сезнең җитәкчелек астында озак вакыт тынычлыкта яшәвебезне һәм сез кайгыртканга күрә бу халыкның хәле яхшы якка үзгәрүен һәрвакыт һәм һәр җирдә күп рәхмәтләр белән икърар итәбез, – диде ул. –
Идарәче, сѳйләргә мѳмкин дип, Паулга ишарә ясады. – Сезнең бу халыкны күп еллар буе хѳкем итүегезне белгәнгә, мин үземне шатланып яклаячакмын, – диде Паул. –
Алар анда күп кѳннәр булганлыктан, Фисте Паулның эшен патшага тыңларга тәкъдим итте: – Монда Филикес тоткынлыкта калдырган бер кеше бар.