Аллагь Ибрайимге булай дей: – Оьз уьлкенгни, къардашларынгны ва атангдан къалгъан ожакъны къой. Мен сагъа гёрсетген уьлкеге багъып бар.
Шо заман Раббибиз Ибрайимге гёрюнюп: – Мен шу топуракъны сени наслуларынга бережекмен, – дей. Шонда Ибрайим гёрюнген Раббибизге къурбанлыкъны салагъан ер къура.
Ибрайимге токъсан тогъуз йыл болагъанда, огъар Раббибиз гёрюнюп, булай дей: – Мен бары да затны Еси болгъан Аллагьман. Мени гёз алдымда яшап тур ва муъмин болуп тур.
Тюшню яллавунда Мамре эменликде Ибрагьим чатырыны алдында олтуруп турагъанда, огъар Раббибиз гёрюне.