Шо агьвалатлардан сонг бираз заман оьтюп, Ибрайимге Раббибиз бир гьайран гёрюнюш гёрсете. О Раббибизни булай сёзлерин эшите: – Къоркъма, Ибрайим, Мен сени Къалкъанынгман. Сагъа уллу савгъат берилежек.
Мени разилешивюм, сени булан ва сени наслуларынг булан даимликге бегетилип, наслудан-наслугъа берилип туражакъ. Мен сени ва сени наслуларынгны Аллагьы болажакъман.
Ибрагьимни къулу булай дуа эте: – Раббим, бийим Ибрагьимни Аллагьы! Бугюн ишлерим тюзелсин дагъы, есим Ибрагьимге рагьму эт дагъы!
Раббибиз Якъубну къырыйында токътап, огъар булай дей: – Мен Раббимен, атанг Ибрагьимни, Исгьакъны Аллагьыман. Шу сен ятып турагъан топуракъны Мен сагъа ва сени наслуларынга бережекмен.
Мен даим сени булан болуп туражакъман. Сен къайда барсанг да, Мен сени къоруп сакълап туражакъман. Сени бу уьлкеге къайтарып гелтирежекмен. Мен сени къоюп къоймажакъман, ваъда этген бары да затымны яшавгъа чыгъаражакъман.