Кейин Эгамиз яна айтди: — Имонинг комил бўлсин: халқимнинг Мисрда чеккан азобларини кўрдим, мадад сўраб назоратчилар зулми дастидан қилган фарёдларини эшитдим. Ҳа, халқимнинг чеккан ҳамма азобларини биламан.
Бечораҳолларни У тупроқдан кўтарар, Фақирларни ахлатдан олиб чиқиб юксалтирар. Уларга шаҳзодалар ёнидан жой берар, Шуҳрат тахтини мерос қилиб берар. Чунки Эгамникидир замин устунлари, Устунларнинг устига қўйгандир У оламни.
Титрагин, эй замин, Раббий олдида, Ёқубнинг Худоси ҳузурида.
манманлик нигоҳи, ёлғончи тил, бегуноҳ қонни тўкадиган қўллар,
У Ўзининг қудратини кўрсатди, Юраги такаббурларни тўзғитиб ташлади.