Эгамиз менга Ўз сўзини яна аён қилиб деди: — Нимани кўряпсан? — Шимол томонда қайнаб турган бир қозонни. Қозон биз томонга ағдарилай–ағдарилай деб турибди, — дедим.
Қиз Миср шарманда бўлади, Шимолдаги халқнинг қўлига тушади.”
Эй Худонинг халқини талаган Бобилликлар! Сизлар севиниб, хурсанд бўляпсизлар, Яйловдаги бузоқдай шодон сакраяпсизлар, Отлар каби кишнаяпсизлар.
Эфрайим ўргатилган бузоққа ўхшарди, Янчишни у хўп яхши кўрарди. Мана энди унинг гўзал бўйнига, Мен бўйинтуруқ тақаман. Энди унга омоч торттираман. Қани, Яҳудо шудгор қилсин! Эфрайим ўзи учун мола боссин!