Яхъя янына, суга чумдырылырга дип, күп халык килә иде. Ул кешеләргә:– Әй, сез, елан токымнары! Аллаһының якынлашып килүче ачуыннан кача алырсыз дип кем әйтте сезгә? – диде. –
Сезгә хак сүз әйтәм: Минем сүземне тыңлаучы һәм Мине Җибәрүчегә иман итүче кеше мәңгелек тормышка ия була. Ул кеше хѳкемгә дучар булмаячак, чѳнки инде үлемнән тормышка күчте.
Сезгә хак сүз әйтәм: Миңа иман итүченең мәңгелек тормышы бар.
Аллаһы Улы барның тормышы бар, Аллаһы Улы булмаганның тормышы юк.