Ул хатын Минем тәнемә май коеп, Мине күмәргә әзерләде.
Ләкин Петер, торып, кабер янына йѳгерде һәм иелеп кабер ишеге аша карагач, анда яткан кәфенлекне генә күрде һәм, бу хәлгә таң калып, ѳенә кайтты.
Шул вакыт үлгән кеше килеп чыкты. Аның куллары һәм аяклары кәфен белән уралган, йѳзе яулык белән капланган иде. Гайсә:– Чишегез аны, йѳрсен, – диде.
Иелеп карагач, анда яткан кәфенне күрде, ләкин кабер эченә кермәде.
һәм Аның башына чорналган яулыкны күрде, әмма яулык кәфен белән бергә түгел, бәлки, чорнап куелганча, үз урынында ята иде.