Атам бѳтенесен дә Миңа тапшырды. Улын Атасыннан башка һичкем белми. Улыннан башка Атасын һичкем белми, һәм Улы Аны кемнәргә ачарга тели, шул кешеләрдән башка Атаны һичкем белми.
Миңа һәммәсе дә Атам тарафыннан бирелде; Улының кем икәнен Атасыннан башка беркем дә белми, һәм Атасының кем икәнен Улыннан һәм Улы белдерәсе килгән кешедән башка беркем дә белми.
Ата Үзенең Улын ярата һәм бар нәрсәне Аның кулына тапшырган.
Гайсә аларга әйтте:– Атагыз Аллаһы булса, сез Мине яратыр идегез, чѳнки Мин Аллаһыдан килдем. Мин Үзлегемнән килмәдем, Мине Ул җибәрде.
һәммәсен дә аның кулына тапшырдың». Бар нәрсәне аңа буйсындыргач, һәммәсе дә аның ихтыярына буйсына торган булды. Ләкин әле без һәммә нәрсәнең аңарга буйсынганын күрмибез.