ХІара бу Амосан кІантана ЕшаІ-ЯхІуна Бавелах лаьцна гучубаьккхина болу хаам.
«Хьала а гІаттий, йоккхачу Нунав-гІала гІо! Цигахь лелачу зуламечу гІуллакхех лаьцна хаам кхаьчна сан лерге. Нунав-гІалара бахархошна дуьхьал болу хьехамаш бе».
ХІара бу Хьабукъа-пайхамарна Делера кхаьчна болу хаам.
Нунав-гІала ша мел ю хих буьзна Іам санна яра, ткъа хІинца цуьнан нах бовду. Совцийша! Совцийша! Амма цхьа а юха ца хьожу.
Хьо гича, муьлххачу а стага, хьох дІа а воьрзуш, эр ду: „Йохийна Нунав-гІала! Хьенан хир бу цунах лаьцна дагахьбаллам? Мичара карор бу Суна хьан дог оьцурш?“»
Шен куьг къилбаседехьа а кховдийна, Цо Ашур-мохк хІаллакбийр бу. Нунав-гІаланах, яссийна саьлнаш а йина, гІум-аре санна, екъа меттиг йийр ю.