Худо қариндош–уруғимни мендан узоқлаштирди, Танишларим мендан юз ўгирдилар.
Қариндошларим мени тарк этишди. Дўстларим мени унутишди.
Дўст–ёронларим дардим туфайли олдимдан қочади, Туғишганларим асло ёнимга келмайди.
Уларнинг тили ўзларининг бошини ейди, Уларни кўрганлар қалтираб кетади.
Яқин дўстларимдан мени айирдинг, Уларга мени жирканч қилдинг, Қамалиб қолганман, халос бўла олмайман.
Одамлар ундан нафратландилар, уни рад этдилар. У қайғу, азоб–уқубат нималигини биларди. Ҳамма ундан юз ўгирди, ундан ҳазар қилди. Биз уни одам қаторида санамадик.