Сенинг кумушинг тошқол бўлди, Шаробинг сув билан аралашди.
У Эгамизнинг уйига, шоҳ саройига, ҳар бир ҳашаматли иморатга, Қуддусдаги ҳамма уйларга ўт қўйди.
Қўриқчилар сардори бошчилигида бутун Бобил лашкари Қуддус деворларини йиқитди.
Кумушларини кўчага улоқтиришади, олтини ахлат каби бўлади. Менинг ғазаб кунимда кумушу олтини уларга нажот бера олмайди. Уларнинг нафсини қондирмайди, оч қоринларини тўйдирмайди. Ҳа, олтину кумуши Исроил халқининг бошига ҳалокат келтиради.
Улар кўз–кўз қилиб юрган чиройли олтин безакларидан макруҳ худоларни, жирканч бутларни ясадилар. Шу сабабдан Мен бойликларини улар учун ахлат каби қиламан.
Мен ўша бойликларни келгиндиларга ўлжа қилиб бераман, дунёнинг фосиқларига талатаман. Улар Исроил халқининг бор бисотини ҳаром қиладилар.
Мен бу халқдан юзимни ўгираман. Шунда келгиндилар азиз уйимни булғайдилар. Ҳа, зўравонлар бостириб келиб, уни булғайдилар.