2
Мен, Эганг, сени яратганман, онанг қорнида сенга шакл берганман. Сенинг мададкоринг, Мен, шундай айтмоқдаман: «Қўрқма, эй азиз Исроил! Эй Ёқуб насли, Мен сени танлаганман.
Азизим Исроил семириб, ўжар бўлди. У семириб, шишиб кетди, охири бўкиб қолди. Ўзини яратган Худодан юз ўгириб, Ўз нажот Қоясини хор қилди.
Исроил қабилалари йиғилганда, Халқ йўлбошчилари тўпланганда, Эгамиз азиз Исроилга шоҳ бўлди.”
“Эй азизим Исроил, Худойингга ўхшагани йўқ, У салобат билан булутларни эгарлайди, Сенга ёрдам бергани осмондан учиб келади,
Қулоқ солинг, эй денгиз ортидаги юртлар! Эътибор беринг, эй узоқдаги халқлар! Туғилмасимдан олдин Эгам мени чақирди, Она қорнида бўлганимдаёқ У исмимни айтиб чақирди.
Энди Эгам гапирди. Ёқуб наслини Унга қайтарсин деб, Исроилни Унинг олдига тўпласин деб, Онам қорнидаёқ мени Ўз қули қилиб яратди. Эгамнинг кўзи олдида мен шуҳрат топаман, Худойим менинг куч–қудратим бўлди.
Аммо Худо менга мурувват қилди, инояти билан мени Ўзига даъват этиб, онам қорнида бўлганимдаёқ мени танлаган эди.