Эгамизнинг каломи шудир: “Қани, энди биргалашиб ўйлайлик: Гуноҳларингиз қизил рангга ўхшаса ҳам, Сизлар қордай оппоқ бўласиз. Гуноҳларингиз қирмизи рангга ўхшаса ҳам, Сизлар момиқдай оппоқ бўласиз.
Эгамиз шундай демоқда: “Халқимни йиғинглар. Кўзи бор, аммо кўр бўлган, Қулоғи бор, аммо кар бўлган халқимни тўпланглар.
Худди тўғри йўлдан юрган халққа ўхшаб, Улар ҳар куни Менга интилгандай бўлади. Худосининг амрларини унутмаган халқдай, Йўлларимни билмоқ истайди. Мендан одил ҳукм сўрайди, Мен, Худога яқинлашишни истаганга ўхшайди.
«Айбсизман», деб айтасан. «Эгамиз ғазабидан тушгани аниқ», дейсан. «Гуноҳ қилмадим» деганинг учун Мен сени жазолайман.