Хашбон, Элалей аҳли фарёд чекар, Уларнинг овози Яхазгача эшитилар. Мўабнинг қуролланганлари фарёд этар, Улар қўрқувдан қалтирар.
Юрагим Мўаб учун фарёд қилади, Қочоқлар қочиб борар Зўварга, Эглат–Шалишиё шаҳрига. Лухит тепалигига ҳам улар йиғлаб боради. Ҳатто Хўронайим йўлида Улар ҳалокат туфайли фиғон чекади.
Ҳа, ўтлар қуриб адо бўлди, Майсалар тамом бўлди. Яшилликдан асар қолмади, Нимрим суви хароб бўлди.
Зимри, Элам ва Мидия юртларининг ҳамма шоҳларига шаробдан ичирдим.