Ўзларингиз ва фарзандларингиз Эгангиз Худога қайтинглар. Мен бугун сизларга амр қилаётгандай, бутун қалбингиз билан, жону дилингиз билан Унга қулоқ солинглар.
Ёшликда қилган гуноҳларимни эсга олмагин, Итоатсизликларим учун мени жазоламагин. Содиқ севгинг ҳақи ёдга ол мени, Ахир, Сен яхшисан, эй Эгам!
Келинг, шармандаликни ўзимизга тўшак қилайлик, Уятни ёпинчиқ қилиб, устимизга ёпайлик! Ахир, ота–боболаримиз билан биз Эгамиз Худога қарши гуноҳ қилдик. Ёшлигимиздан то бугунгача Эгамиз Худонинг гапига кирмадик.»”
Фароғатда яшаганингда, сенга гапирдим, Сен эса «Гапингга қулоқ солмайман!» деб айтдинг. Ҳа, ёшлигингдан шу йўлни тутгансан, Гапимга сен кирмагансан.
Эй инсон, дод солиб фарёд қил! Энди кўксингга ур! Зеро, қилич халқимга қаршидир, Барча Исроил шаҳзодаларига қаршидир. Улар қиличдан нобуд бўлади, Халқ қатори қирилиб кетади.
Шунда сизлар ёвуз йўлларингизни, қабиҳ қилмишларингизни эслайсизлар, қилган гуноҳларингиз ва жирканч одатларингиз учун ўзингиздан нафратланиб кетасизлар.
Мен Довуд авлодига, Қуддус аҳолисига меҳр–шафқат ва ибодат руҳини ёғдираман. Улар Менга — ўзлари найза санчганга қарашади. Ёлғиз фарзандга аза тутгандай, аза тутишади. Тўнғич фарзанд учун мотам тутгандай, мотам тутишади.
Худонинг чексиз меҳрибонлиги ва сабр–тоқатини писанд қилмаётганингни қара. Ахир, Унинг муруввати сени тавбага етаклашини билмайсанми?!