Ҳаётимни Сенга топшираман, эй Эгам, Мени қутқарасан, эй содиқ Худо.
Исо баланд овоз билан фарёд қилди: — Ота! Руҳимни Сенинг қўлларингга топширяпман. Шундай деди–да, жон берди.
Бу ерда ҳам у Сенинг номингни тилига оладиганларни қамаш учун бош руҳонийлардан ваколат олибди.