Эй Эгамизни севганлар! Ёмонликдан нафратланинг. У тақводорларининг жонларини Ўзи асрайди, Фосиқларнинг қўлидан уларни халос этади.
Ким билсин, У шаштидан қайтар, Балки хирмонингизга барака берар. Шунда Эгангиз Худога сизлар Дон билан шароб назрин тақдим қиласизлар.
Ҳа, Эгамиз Исроил халқини бир муддатга душманларга таслим қилади, Аммо бу ҳол узоқ давом этмайди. Ҳомиладор аёлнинг кўзи ёриганда, Бўлғуси ҳукмдорнинг биродарлари сургундан қайтади. Улар Исроил халқи билан бирлашади.
Кўп халқлар орасида Ёқуб наслининг омон қолганлари Эгамиз осмондан туширадиган Шудрингдай бўлишади, Майсаларни суғорадиган Ёмғирга ўхшаган бўлишади. Уларни ҳеч ким тўхтата олмайди, Улар душманлари устига бостириб боришади.
Ҳа, кўп халқлар орасида Ёқуб наслининг омон қолганлари Ўрмон ҳайвонлари орасидаги Арслондай бўлишади, Қўй суруви орасига кириб қолган Шер боласига ўхшаган бўлишади. Юрган йўлларида ҳаммага ташланиб ғажишади, Уларга ҳеч ким бас кела олмайди.
Бир–бирингизга бўлган меҳр–муҳаббатингиз самимий бўлсин. Ёмонликдан нафратланиб, яхшиликни маҳкам тутинг.