Сен, эй Эгам, Сеирдан йўлга чиққанингда, Эдом бўйлаб юриш қилганингда, Ер силкинди, осмон ёмғирин қуйди, Ҳа, булутлар шаррос ёмғирин тўкди.
Худо осмоннинг устунларига дўқ қилса, Улар қўрқувдан қалтираб тебранади.
Булутлар ёмғирин қуйди, Самолар гумбурлаб янгради, Ўқларинг ҳар томонда Ялт этиб пайдо бўлди.
Чақмоқлари оламни ёритади, Замин буни кўриб титрайди.