Уларга кулфат кетидан кулфат келтираман, Ўқларимни битта қўймай уларга отаман:
Агар инсон тавба қилмаса, Худо қиличини чархлайди, Камонини тайёр қилиб туради.
Эй Худо, сувлар Сени кўрганда, Ҳа, сувлар Сени кўрганда, қўрқиб кетдилар, Тубсиз денгизлар ларзага келди!
Чақмоқ чақтир, ёвларни тирқиратгин, Ўқларингни от, уларни саросимага солгин.
Сенинг ўқларинг учиб чақнайди, Найзаларинг ялт этиб ёнади. Бундан қуёшу ой ўз жойида қотиб туради.