Әмма ләкин чыннан да Мәсих үлеләр арасыннан беренче булып терелеп торды.
Ул әйтте: «Күргәннәреңнең барын да китап итеп язып, җиде бердәмлеккә җибәр: Эфескә, Смурнага, Пергәмгә, Түәтәйрәгә, Сәрдәйскә, Филаделфеягә, Лаудикеягә».
Мин Аны күргәч, үле кешедәй, Аның аяклары алдына егылдым. Ул исә Үзенең уң кулын миңа тидереп, әйтте: – Курыкма! Мин – Беренче һәм Соңгы,