Шулай итеп, Минем сүзләремне ишетеп, аларны үтәүче һәркем үзенең йортын таш ѳстенә салган акыллы кешегә охшаган.
Мин сезне бүреләр арасына сарыкларны җибәргән кебек җибәрәм. Шуңа күрә, еланнар кебек сакланучан булыгыз һәм күгәрченнәр кебек эчкерсез булыгыз.
Әмма Аллаһы аңа әйткән: «Әй, син, акылсыз! Шушы тѳндә тормышыңны синнән кире алачаклар. Үзең ѳчен җыйганнарың кемгә калыр соң?»
Үзе ѳчен хәзинә туплаган, әмма Аллаһы каршында бай булмаган һәркем белән менә шулай була.