Икмәк белән булган хәл нәрсә аңлатканны алар бит аңламадылар, чѳнки аларның йѳрәкләре каткан иде.
Гайсә, моны белеп, аларга әйтте:– Сез ни ѳчен икмәгегез юклыгы турында сѳйләшәсез? Сез берни дә аңламыйсызмыни? Сез һичнәрсә тѳшенмисезмени? Йѳрәкләрегез катканмы?
Мәрьямнең һәм аның белән килгән яһүдләрнең елауларын күреп, Гайсә Үзе дә борчылды һәм кѳенеп:
«Ул аларның күзләрен күрмәс итте,йѳрәкләрен таш кебек катырды;Югыйсә алар күзләре белән күрерләр,йѳрәкләре белән аңларлар,Миңа таба борылырларһәм Мин аларны савыктырыр идем».
Имандашларым, сез үзегезне акыллыга санамасын ѳчен, бу сернең сездән яшерен булып калуын теләмим: башка халыкларның кирәк кадәр тулы саны Аллаһы Патшалыгына кергәнгә кадәр Исраил ѳлешчә тискәрелегендә дәвам итәчәк.
Шуңа күрә, Раббы исеменнән катгый рәвештә кисәтәм: тормышыгызны буш уйлы мәҗүсиләр кебек дәвам итмәгез. Үзсүзле булганга күрә, алар белергә дә теләмиләр, шунлыктан акыллары чуалган һәм алар Аллаһы бирә торган тормыштан аерылганнар.