– Китегез моннан! Кыз бала үлмәгән, ул йоклый! – диде.Аннан кѳлә башладылар.
каберләр ачылып китеп, үлгән изгеләр арасыннан күбесе терелтеп торгызылдылар.
– Сез нигә ыгы-зыгы килеп йѳрисез, нигә елыйсыз? Бала үлмәгән, тик йоклый гына, – диде аларга Гайсә, ѳйгә кергәч.
Барысы да елый, кыз ѳчен хәсрәтләнә иделәр. Әмма Гайсә:– Еламагыз, ул үлмәгән, йоклый гына, – диде.
Кыз туганнар Гайсәгә:– Раббым! Якын дустың Лазар авырый, – дип хәбәр җибәрделәр.
тезләренә егылып, кѳчле тавыш белән: – Раббым! Бу эшне аларга гѳнаһ дип санама, – диде һәм җан бирде.
Менә шуңа күрә күбегез зәгыйфь һәм авыру, вафат булганнар да аз түгел.
Имандаш туганнар, сез ѳметсез кешеләр кебек кайгырмасын ѳчен, үлем йокысына киткәннәр турында белүегезне телибез.
Без Гайсәнең үлгәненә һәм үледән терелгәненә ышанабыз. Шуңа күрә, Гайсәгә иман итеп үлем йокысына киткәннәрне Аллаһы Аның белән кире кайтарачак.
Без сезгә хәзер әйтәчәк сүзләр – Раббы сүзләре. Без, исәннәр – Раббы килгәнче яшәячәк кешеләр – үлем йокысына киткәннәрдән алдарак булмабыз.
Боерык ишетелгәндә, җитәкче фәрештәнең һәм Аллаһы быргысының тавышы астында күкләрдән Раббы Үзе тѳшәчәк һәм Мәсихкә ышанып үлгәннәр беренче булып тереләчәкләр.
Шуннан соң без, исәннәр – монда калганнар – һавада Раббыны каршы алу ѳчен, алар белән бергә болытларда һавага алыначакбыз һәм мәңгегә Раббы белән бергә булачакбыз.