Дога кылганнан соң алар булган урын селкенеп китте һәм барысы да Изге Рух белән сугарылдылар. Шушы хәлдән соң иман итүчеләр Аллаһы сүзен кыюлык белән сѳйли башладылар.
Әмма тѳнлә белән Раббының бер фәрештәсе зиндан ишекләрен ачты:
Кинәт Раббының бер фәрештәсе пәйда булды һәм бүлмә эче яктырып китте. Фәрештә Петерне тѳртеп уятты. – Тизрәк тор! – диде ул аңа. Шул вакыт Петернең кулларыннан богаулары шуып тѳште.
Беренче һәм икенче сакчыны үтеп, шәһәргә чыга торган тимер капка янына килеп җиттеләр. Капка үзеннән-үзе ачылды, алар урамга чыктылар һәм, бер урамны үткәннән соң, кинәт фәрештә аның берүзен калдырды.
Мин, Бәрән алтынчы мѳһерне кубаргач, кѳчле итеп җир тетрәвен, кояшның матәм киеме кебек каралуын, айның кан кебек кызыл тѳскә керүен күрдем.
Инҗир агачының ѳлгермәгән җимешләре кѳчле җилдән коелган кебек, җиргә күк йолдызлары атылдылар.
Күк, кулъязма тѳргәге кебек бѳтерелеп, юкка чыкты. Барлык таулар һәм утраулар үз урыннарыннан кузгатылдылар.
Җирнең патшалары, түрәләре, гаскәриләр башлыклары, байлары, куәтлеләре – барысы да: һәр кол, һәр ирекле кеше таулардагы мәгарәләрдә һәм таш кыялар арасында яшеренделәр.
Һәм алар әйттеләр: «Ѳстебезгә авып тѳшегез һәм безне тәхеттә Утыручының йѳзеннән һәм Бәрәннең ачуыннан яшерегез!
Чѳнки Аларның бѳек ачу кѳне килде. Моңа каршы кем тора алсын?»