Книга Деяния Cтих 2 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Деяния Яңа Гаһед

Яңа Гаһед

От Матфея

От Марка

От Луки

От Иоанна

Деяния

К Римлянам

1. Коринфянам

2. Коринфянам

К Галатам

К Ефесянам

К Филиппийцам

К Колоссянам

1. Фессалоникийцам

2. Фессалоникийцам

1. Тимофею

2. Тимофею

К Титу

К Филимону

К Евреям

Иакова

1. Петра

2. Петра

1. Иоанна

2. Иоанна

3. Иоанна

Иуды

Откровение

← Предыдущая

Деяния

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28

Шуннан соң Паул Дербигә, ә аннары Лустрага килде. Анда Тимуте атлы бер шәкерт бар иде. Аның анасы яһүд, ул да улы кебек үк Гайсәгә иман итүче, ә атасы грек иде.

Лустрадагы һәм Икүниундагы туганнар Тимуте турында яхшы сүзләр генә сѳйләделәр.

Параллельные места

Деяния 6:3

– Шулай булгач, туганнар, үз арагыздан Рух һәм зирәклек белән тулы булган җиде кешене сайлап алыгыз. Без аларны шушы эшкә куярбыз.

Паул аның үзе белән юлга чыгуын теләде һәм шуңа күрә аны сѳннәткә утыртты. Ул бу эшне шунда яшәүче яһүдләр хакына эшләде, чѳнки барысы да атасының грек икәнен беләләр иде.

Шәһәрләр аша үткәндә алар иман итүчеләргә Иерусалимдагы рәсүлләр һәм ѳлкәннәр тарафыннан чыгарылган карарларны тапшырдылар һәм аларны үтәргә үгетләделәр.

Бердәмлекләр иманда ныгыды һәм кѳннән-кѳн иман итүчеләрнең саны арта барды.

Паул һәм аның белән булган кешеләр Фругия һәм Гәләтия аша киттеләр, чѳнки Изге Рух аларга Асия ѳлкәсендә вәгазь сѳйләтмәде.

Мусия тѳбәгенә килгәч, алар Битуния тѳбәгенә барырга булдылар, әмма Гайсәнең Рухы аларны җибәрмәде,

һәм алар Мусиядән Троас шәһәренә килделәр.

Тѳнлә Паул шундый бер илаһи күренеш күрде: македунияле берәү, Паулның Македуниягә килүе һәм аларга ярдәм итүе турында ялварып, аның каршында басып тора.

Шушы илаһи күренештән соң, Аллаһы безне анда Яхшы хәбәрне сѳйләргә чакыра, дигән нәтиҗәгә килеп, шундук Македуниягә китәргә булдык.

Троастан су юлы белән китеп, без туп-туры Самутрәки утравына, ә икенче кѳнне Неяполис шәһәренә килдек.

Аннары Македуниянең беренче ѳлешендәге Рим хакимлеге астында булган Филиппуй шәһәренә юл тоттык. Без бу шәһәрдә берничә кѳн булдык.

Шимбә кѳнне, шәһәрдән чыгып, елга буена киттек, чѳнки дога кылу урынын шунда дип уйладык. Елга буенда без җыелган хатын-кызлар белән сѳйләшеп утырдык.

Анда Түәтәйрә шәһәрендә куе кызыл тѳстәге кыйммәтле тукымалар сатучы, Аллаһыны хѳрмәт итә торган Лудия исемле бер хатын бар иде. Паул сѳйләгән сүзләргә Раббы аның йѳрәген ачты.

Үзе һәм ѳендәгеләре чумдырылганнан соң, ул безгә: – Мине Раббыга иман итүче дип санасагыз, ѳемә керегез һәм кунак булыгыз, – диде. Ул безне күндерде.

Бер кѳнне гыйбадәтханәгә барганда безгә күрәзәче рухлы бер хезмәтче кыз очрады. Ул, күрәзәлек итеп, үзенең хуҗаларына күп табыш китерә икән.

Кыз, Паул артыннан һәм безнең арттан: – Бу кешеләр – Аллаһы Тәгалә коллары, алар сезгә котылу юлын күрсәтәләр, – дип кычкырып барды.

Ул берничә кѳн шулай эшләде. Паулның ачуы килде һәм ул, борылып, рухка: – Гайсә Мәсих вәкаләте белән сиңа аның эченнән чыгарга боерам, – диде. Һәм рух шундук чыкты.

Кызның хуҗалары, табыш алуга ѳметнең юкка чыгуын күреп, Паул белән Силасны тотып алдылар һәм мәйданга – шәһәр башлыклары янына ѳстерәп алып киттеләр.

Аларны идарәчеләр янына китерделәр һәм: – Бу кешеләр – яһүдләр. Алар безгә, римлыларга, кабул итәргә дә, башкарырга да ярамаган йолаларны вәгазьләп, шәһәрдә тынычсызлык тудыралар, – диделәр.

Халык та аларга каршы чыккан кешеләргә кушылды. Шәһәр идарәчеләре, аларның киемнәрен йолкып салдырдылар һәм таяк белән кыйнарга боердылар.

Нык кына кыйнаганнан соң, аларны зинданга ташладылар һәм зиндан каравылчысына тоткыннарны бик нык итеп сакларга боердылар.

Шундый әмер алгач, каравылчы аларны зинданның эчке бүлмәсенә япты һәм аякларын агач богауларга беркетеп куйды.

Тѳн уртасындарак Паул белән Силас дога кылдылар, Аллаһыны мактап мәдхияләр җырладылар, ә тоткыннар аларны тыңлап утырдылар.

Кинәт бик нык итеп җир тетрәде, хәтта зинданның нигезе селкенеп куйды. Шундук барлык ишекләр ачылды, барысының да аякларыннан богаулары тѳшеп китте.

Зиндан каравылчысы йокысыннан уянды һәм ишекләрнең ачык булуын күреп, тоткыннар качкандыр, дип уйлады һәм, кылычын чыгарып, үзен-үзе үтерергә теләде.

Әмма Паул: – Үзеңә һичбер явызлык эшләмә, чѳнки без барыбыз да монда, – дип кычкырды.

Каравылчы ут сорап алды да бүлмә эченә йѳгереп керде һәм, калтыранып, Паул белән Силас алдына егылды.

Ул аларны тышкы якка алып чыкты. – Әфәнделәрем! Котылу ѳчен миңа нәрсә эшләргә кирәк? – дип сорады ул алардан.

– Раббы Гайсә Мәсихкә иман китер. Шулай эшләсәң үзең дә котылырсың, бѳтен ѳең дә котылыр.

Аңа һәм ѳендә булганнарның барысына Раббы хакындагы сүзне вәгазьләделәр.

Ул шул ук сәгатьтә, тѳнлә белән, аларның җәрәхәтләрен юды. Шундук ул үзе һәм ѳендәгеләр барысы да чумдырылу йоласын үттеләр.

Үзенең ѳенә алып килеп, аларга табын тәкъдим итте һәм Аллаһыга иман китергәне ѳчен бѳтен йорты белән куанды.

Кѳн тугач, шәһәр идарәчеләре, ярдәмчеләр артыннан, аларны азат итәргә, дигән хәбәр җибәрделәр.

Зиндан каравылчысы бу турыда Паулга әйтте: – Шәһәр идарәчеләре сезне азат итәргә дигән хәбәр җибәргәннәр. Барыгыз, иминлек сезгә, – диде.

Әмма Паул: – Безне, Рим гражданнарын, халык алдында хѳкемсез кыйнадылар һәм зинданга яптылар, ә хәзер яшерен рәвештә чыгарырга телиләрме? Юк! Килсеннәр дә үзләре безне чыгарсыннар, – диде.

Ярдәмчеләр бу сүзләрне шәһәр идарәчеләренә җиткерделәр, ә идарәчеләр, аларның Рим гражданнары икәнен ишеткәч, куркып калдылар.

Яннарына килеп гафу үтенделәр, аларны иреккә чыгардылар һәм шәһәрдән китүләрен сорадылар.

Алар исә, зинданнан чыккач, Лудиянең йортына килделәр. Анда иман итүче туганнарны очратып, аларга үгет-нәсыйхәт бирделәр һәм юлга чыктылар.

← Предыдущая

Деяния

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28

Выбор основного перевода