Бир керен къарт болгъан, гёзлери гёрмейген Исгьакъ ягъына уллу уланын чакъыра. – Уланым! – дей о Исавгъа. – Вай, атам! – деп жавап бере о.
Якъуб, ювукъ гелип, атасын оьбе. Ону опуракъларыны ийисин сезип, Исгьакъ Якъубну шулай сёзлер айтып шабагьатлай: – Мени уланымны ийиси Раббим шабагьатлагъан авлакъланы ийисидир.