Рагьил яш табып болмай, бек инжинип тура. Шо заман энечи къатын огъар: – Къоркъма! Къара чы, сени бирдагъы бир уланынг бар! – дей.
Ахырынчы тынышын ала туруп, оьле турагъан Рагьил уланына Бен-Ани деп къоя. Тек атасы огъар Бениямин деп башгъа ат бере.
– Биз, сени къулларынг, он эки агъа-ини бар эдик. Биз барыбыз да Гьананда яшайгъан бир атадан тувгъан яшлар эдик. Гиччибиз гьали атабыз булан. Бирибиз буса ёкъ, – деп жавап берелер олар.
Аллагьым! Шабагьат эт бизге, рагьмулу да бол бизге. Бу дюньядагъы ёлунгну, бары да халкълардагъы къутгъарылывунгну англап болсун учун, юзюнг булан ярыкъландырып къой дагъы бизин.