Шо агьвалатлардан сонг бираз заман оьтюп, Ибрайимге Раббибиз бир гьайран гёрюнюш гёрсете. О Раббибизни булай сёзлерин эшите: – Къоркъма, Ибрайим, Мен сени Къалкъанынгман. Сагъа уллу савгъат берилежек.
Йигирма йыл турдум сени ягъынгда. Къызларынг саялы сагъа он дёрт йыл, гьайван-мал саялы алты йыл ишледим, сен буса даим сёйлешинген гьагъынгны оьлчевюн алышдырып турдунг.
Неге тюгюл де, адилликни сюер Раббибиз, Оьзюню халкъын да къоюп къоймас Ол. Гьаман да сакъланып къалар олар, къылыкъсызланы наслулары да къуваланып къалар.
Гьеч биревге хатирин къалдырма къоймай эди оланы, пачалагъа да булай деп буюра эди: