Раббибиз Якъубну къырыйында токътап, огъар булай дей: – Мен Раббимен, атанг Ибрагьимни, Исгьакъны Аллагьыман. Шу сен ятып турагъан топуракъны Мен сагъа ва сени наслуларынга бережекмен.
Эртенине Якъуб оьзю башлыкъ этип ятгъан ташны ала, ону сыйлы таш йимик эретургъузуп салып, уьстюне зайтун май тёге.
Шо ерге о Бет-Эл деп ат тагъа. Шондан алда буса бу шагьарны аты Луз болгъан.
Якъуб булай ант эте: – Эгер де Аллагь мени якълай туруп, магъа аш да, опуракъ да берип, мени булан ёлда болуп турса,
мен де парахат кюйде атамны уьюне къайтсам, Рабби мени Аллагьым болажакъ.
Мен салгъан сыйлы таш Аллагьгъа сужда этеген ер болуп токътажакъ, Сен берген бары да затдан он пайдан бир пайын Сагъа берип туражакъман.
Шо заман Раббибиз де Якъубгъа: – Ватанынга, къардашларынгны ягъына къайт. Мен сени булан болуп туражакъман, – дей.
Якъуб Аллагьдан булай тилей: – Гьей атам Ибрагьимни Аллагьы, атам Исгьакъны Аллагьы, магъа уьюме, къардашларымны янына къайтма буйрукъ этген, магъа яхшылыкъ этежекге ваъда этген Раббим.