Шогъар гёре, адам ата-анасыны уьюнден чыгъып, къатыны булан бирлешежек, экевю де туташ бир къаркъара болуп къалажакъ.
Сонг Лабан огъар: – Мени къардашым болгъан сонг, магъа гьавайын ишлеп турармысан дагъы? Нечик гьакъ тёлегенимни сюегенингни айт? – дей.
Муна шу тойну жумасы битсин, биз сагъа гиччисин де бережекбиз. Тек шо саялы сен магъа дагъы да етти йыл ишлежексен, – деп жавап бере Лабан.