Якъуб Сейир топурагъына, Эдом уьлкеге агъасы Исавну янына чавушларын йибере.
Огъар булай сёзлени етишдирмекни тапшура: – Мени бийиме, Исавгъа. Булай сени къулунг, Якъуб сёйлей: ят ерлерде, Лабанны ягъында мен гьали болгъунча яшап турдум.
Гьали мени оьгюзлерим, эшеклерим, къойларым, къул-къаравашым бар. Мен сагъа, мени бийиме, шу хабарны йибере туруп, сенден рагьму къаравуллайман.
Къайтып гелип, элчилер Якъубгъа: – Биз сени агъанг Исавну янына бардыкъ. Дёрт юз адам да алып, о сени къаршылама геле тура, – дей.
Якъубну уллу къоркъув ва гьалеклик къуршап ала. О адамларын, гьайван-малын, тюелерин эки къонушгъа бёле.
– Эгер Исав бир къонушгъа чапгъын этип, барын да къырып битдирип къойса, бириси къонушдагъылар сама къачып къутулма болур, – деп ойлаша Якъуб.
Якъуб Аллагьдан булай тилей: – Гьей атам Ибрагьимни Аллагьы, атам Исгьакъны Аллагьы, магъа уьюме, къардашларымны янына къайтма буйрукъ этген, магъа яхшылыкъ этежекге ваъда этген Раббим.
Сен гьаман да магъа, Сени къулунга, гёрсетип тургъан гьакъ герти рагьмунга мен лайыкълы да тюгюлмен. Мен Ёрданны ари ягъына чыгъып гетегенде, къолумда биргине-бир таягъым тюгюл ёкъ эди, гьали буса малым-мюлкюм эки къонушгъа бёлюнген.
Агъам Исавдан мени къутгъар дагъы! Мен къоркъуп тураман: о гелип йиберип, бизин барыбызны да, къошуп къатынланы-яшланы да оьлтюрюп къояжакъ!