Вақти–соати етмай туриб, улар тўлиқ жазо оладилар, Новдалари гуллаб–яшнамайди.
Узумлари пишмай туриб узиб олинган токдай, Гуллари тўкилиб, мева тугмаган зайтун дарахтидай бўлиб қоладилар.
Эй Худо, фосиқларни Сен Ўликлар диёрига улоқтирасан. Қонхўр, хоин кимсалар асло Умрининг ярмисини ҳам яшамайди. Мен эса Сенга умид боғлайман.
Улар умрингга умр қўшади, ҳаётинг тинч бўлади.
Чунки донолик туфайли умрингга умр қўшилади.
Аммо шаккок ёки аҳмоқ ҳам бўлмагин, нима учун ажалинг етмай туриб вафот этишинг керак?!