— Хўжайинимга Эгам барака ато этган: у бой бўлиб кетган, Эгам унга кўплаб мол–қўй, кумушу олтинлар, қул ва чўрилар, туяю эшаклар берган.
Аммо Эгангиз Худони доимо ёдингизда тутинглар. Зеро, бойликни топишга куч берган Эгангиздир. Шундай қилиб, У ота–боболарингиз билан қасам ичиб, қилган аҳдини бугун бажармоқда.
Эгамиз барака берган инсонлар юртни эгаллайди, Эгамиз лаънатлаган одамлар эса йўқ бўлиб кетади.
Эрта туриб, кеч ётганингиз ҳам, Овқат топай деб, тортган машаққатингиз ҳам бекордир. Эгамиз Ўз севганларининг эҳтиёжини Уйқуларида ҳам қондиради.
Аҳмоқлик виждонсизга қувончдир, ақлли эса тўғри юради.