Сарвари Олам шундай демоқда: “Қани, қўзғалгин, эй қилич! Менга яқин бўлганга, Ўзимга хизмат қилган чўпонга қарши чиқ. Чўпонга ҳамла қилгин, Шунда қўйлар ҳар ёққа тарқалиб кетади, Мен қўзичоқларга қарши қўлимни кўтараман.
Мендан юз ўгирмаганлар нақадар бахтлидир!
Аммо буларнинг ҳаммаси пайғамбарларнинг Муқаддас битиклардаги башоратлари бажо бўлиши учун рўй берди. Ўшанда ҳамма шогирдлари Исони қолдириб, қочиб кетишди.
Шундай вақт келадики, ҳатто келди ҳам, сизлар тарқалиб, ҳар бирингиз ин–инингизга кириб кетасиз. Мени ёлғиз қолдирасизлар. Бироқ Мен ёлғиз эмасман, чунки Отам Мен биландир.