Улар ёғочга: «Менинг отам сенсан» дейишади, Тошга: «Туққан онам сенсан», деб айтишади. Аммо Менга юз бурмай, орқа ўгиришади, Бошларига кулфат келганда эса, «Бизга нажот бер!» дея Менга ёлворишади.
Мен Худойингман, Аммо қилмишларинг Менга қайтиб келишингга йўл қўймас. Мен, ўз Эгангни сен билмайсан, Чунки қалбинг шаҳватга тўлган.”
Эй Исроил, бас қил шодлигингни! Бошқа халқлардай нишонладинг сен байрамингни! Сен Худога бевафолик қилдинг. Баалга фоҳишадай сажда этдинг, Олган ҳосилингни Баалдан тўлов деб билдинг.
Ҳолингизга вой, эй бир парча ёғочга «Уйғон!» деганлар! Ҳолингизга вой, эй тилсиз тошга «Тур!» деб ёлворганлар! Бут сизга тўғри йўл кўрсатармиди?! Олтину кумуш билан қопланган бутнинг жони бормиди?!