Мен сени яланғоч бир тошлоққа айлантираман, балиқчилар тўрларини қуритадиган бир ер бўласан. Ҳеч ким шаҳрингни қайта қурмайди. Ахир, буларни Мен айтдим. Эгамиз Раббийнинг каломи шудир.»
Аҳволингдан дунё савдогарлари ёқасини ушлайди. Ҳа, сенинг бошингга даҳшатли ўлим келди, Сен абадий йўқ бўласан.»”
Сени билган халқлар аҳволингни кўриб, донг қотдилар. Сенинг бошингга даҳшатли ўлим келди, Сен абадий йўқ бўласан.»”