Терим қорайиб кетган, Танам иситмадан ёняпти.
Шунда мен дедим: “Ёлғиз қолдиринг мени, Аччиқ–аччиқ йиғлайин. Тасалли беришга уринманг менга, Ахир, учради халқим қирғинга!”
Сен уларга шундай деб айт: «Кечаю кундуз кўзларимдан ёш оқяпти, Ўзимни тўхтата олмаяпман. Зеро, бокира қизим — Менинг халқим, Қаттиқ зарба еди, оғир яраланди.
Уларнинг олдида халқлар даҳшатга тушар, Ҳамманинг юзи бўздай оқариб кетар.
Шип–шийдам, вайрон, талқон бўлди Найнаво! Қўрқувдан юраклар орқага тортиб кетди, Тиззалар қалтиради, баданни титроқ босди, Бўздай оқарди ҳамманинг юзи!