Онамнинг бачадонини беркитмагани учун, Мени шунча қайғудан холи қилмагани учун Ўша кеча лаънати бўлсин.
Нима учун ўлик туғилмадим?! Онам қорнидан тушибоқ, ўлмадим?!
Нима учун қийналганга ёруғлик берилган, Қайғуга ботганга эса ҳаёт ато қилинган?!
Кунларимиз Сенинг ғазабинг остида ўтади, Йилларимиз бир оҳ каби, тез ниҳоясига етади.
Келинг, шармандаликни ўзимизга тўшак қилайлик, Уятни ёпинчиқ қилиб, устимизга ёпайлик! Ахир, ота–боболаримиз билан биз Эгамиз Худога қарши гуноҳ қилдик. Ёшлигимиздан то бугунгача Эгамиз Худонинг гапига кирмадик.»”
Азобларда қолган инсонман, Худонинг ғазаби туфайли таёқ едим.
Бошлаб борди Эгам мени зулматга, Нур тушмайдиган қоронғи жойга.